Ο γνωστότερος μύλος της Νάουσας, χαρακτηριστικό κτίσμα των αρχών του 20ού αι., που συνδυάζει το χώρο παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων μεταποίησης με την κατοικία του ιδιοκτήτη. Κτίστηκε εν επαφή με την Αράπιτσα, δίπλα στη γέφυρα της περιοχής Μπατάνια. Αποτελείται από δύο εφαπτόμενα κτήρια: το κύριο, τριώροφο, στο οποίο στεγάζονταν οι χώροι επεξεργασίας του σιταριού και του σησαμιού (ζυγαριά, γούρνες καθαρισμού, πιεστήριο, φούρνοι) και πώλησης του τελικού προϊόντος (αλεύρι, ταχίνι, σησαμέλαιο) στο ισόγειο, αποθήκη στον ημιώροφο και η κατοικία (αποτελούμενη από την κεντρική σάλα, τέσσερα δωμάτια στις γωνίες της, μαγειρείο και αποθήκη) στον όροφο˙ και το βοηθητικό κτίσμα στη βόρεια όψη του πρώτου, το οποίο είχε καταστραφεί και ανοικοδομήθηκε στις αρχές του 21ου αι. Περιελάμβανε τον υδρόμυλο και τις μυλόπετρες για την άλεση. Όλος ο μηχανολογικός εξοπλισμός έχει διασωθεί και αποκατασταθεί και είναι επισκέψιμος. Το κύριο κτήριο ακολουθεί την παραδοσιακή μακεδονίτικη αρχιτεκτονική: οι δύο κατώτερες στάθμες οικοδομήθηκαν με λαξευμένους πωρολίθους, η ανώτερη με τσατμά (ελαφρά κατασκευή από ξύλινο σκελετό και γέμισμα από μικρές πέτρες και λάσπη, επιχρισμένη). Σώζεται το βοτσαλωτό δάπεδο του ισογείου με τη χρονολογία ανέγερσης (1905) και η κλειστή προεξοχή (σαχνισί) στη ΒΑ. γωνία, πάνω από τον ποταμό. Το κτήριο σήμερα στεγάζει τον Όμιλο «Γενίτσαροι και Μπούλες», στον οποίο και ανήκει.